Oppgåve til generasjon.com

I denne boka skal vi sjå på korleis media har prega norske born og unge som har vekse opp i omkring årtusenskiftet. Det kjem fram forskning gjennom 12 år; frå 1993 – 2005. 

Kapittel 1. Innledning

Mediene er nå så integrert i kvardagen, at ein ikkje ser at dei er i stadig endring, utan å ta eit steg utanfor kvardagen. Og då er det gjerne at borna er i ein utsatt situasjon på grunn av mediene det blir fokusert på. Endring er noko som skjer i dagens media heile tida. Det kjem heile tida nye «hardware» og «software» og liknande. Tønnessen har fulgt ei gruppe born frå dei gjekk i barnehage i 1993, til dei gjekk ut av grunnskulen i 2005. Her har ho kome fram til bornas vaner innan mediebruk. Dette gir moglegheit til å utforske dei unges eget perspektiv på prosessane der dei unge utviklar seg til ungdom samtidig som mediene også endrar seg. Og i dag går det ikkje an å kartleggje kor mykje tid born eigentleg brukar på dei forskjellige mediene. Det blir i dag brukt fleire og fleire medier parallelt. Dei kan gjerne lese og og lytte til musikk samtidig for eksempel. Og det ser også ut til at ungane skaffar seg tilgjenge til dei mediene dei tek i bruk, så det er ikkje lenger noko hinder. 

Kapittel 2. Nye og gamle medier

Ungdommen ser føre seg ei stor endring i løpet av kort tid, når det gjeld teknologien. Og det kan vel kanskje stemme. Sidane teknologien er i stadig endring, er det godt mogleg at den er mykje meir avansert om 20 år enn det vi ser føre oss idag. Den generasjonen som veks opp i dag har spesiellt opplevd endringar når det gjeld fjernsynet, datamaskin og mobiltelefon. Og da gjerne mobiltelefonen som har overtatt mest på ungdomstrinnet. Der mobiltelefonen fungerer som ei lita datamaskin, der ein kan surfe på Internett, fungerer som eit kamera og ein kan produsere tekst i forskjellige variantar. Og no gjerne med fleire og fleire funksjonar på ein telefon som berre blir mindre. Og mobiltelefonen kan også bety katastrofe å ikkje ha blant ungdommen. Når dei fleste andre har ein mobiltelefon, gjer det at det er lett å få tak i dei. Medan dei som då ikkje har mobiltelefon, blir utestengde frå gruppa. Og dette er noko som ikkje er lett å takle i ungdomstrinnet. 

Men om ein kikkar nærmare på datamaskina som medium, kan ein sjå eit skilje mellom kjønnsfordelinga på dataen. Gutar er meir intresserte i å spele spel enn å chatte og bruke dei andre funksjonane til datamaskina. Jentene derimot er meir intressert i chattekanalane og bruk av e – post. 

Mobiltelefonen er mest brukt til å sende SMS med. Cirka 80% av ungdommen brukar mobiltelefonen til å sende tekstmeldingar. Men mobiltelefonen blir også brukt til å fylle inn dødtid, som for eksempel på bussen og når dei ventar på andre osv, og somme brukar den også som vekkjarklokke.

Kapittel 3. Mainstream og individuell tilpasning

TV er stadig det mediet som er mest sentralt i i barn og unges liv. Tven fins i alle heimar og også på monge av ungdommsroma, og fleirtallet av ungdom ser på TV nesten kvar dag. Sidan ein TV – kanal kostar meir å lage enn eit anna medium, må dei nå ut til fleire, og er derfor laga for alle målgruppene i samfunnet vårt. Derfor på grunn av dette er det derfor fleire som ser på Tv enn det er som tek i bruk datamaskiner for eksempel. 

Barn og unge trekkjer mot det internasjonale når dei tek i bruk spel og program. Dei fleste vel faktisk dei programma som er på engelsk. Både når det gjeld TV – program, og når det gjeld spel og liknande til datamaskina. Men om ein ser på det heile biletet vel fleirtalet å ta utgongspunkt i det kjente norske, medan dei må meistre det engelske for å fylgje med i den internasjonale ungdomskulturen. 

Mine tankar rundt dette:
Eg kan forstå mykje av det som kom fram i denne teksten. Media er stadig i endring, og det kjem heile tida nye oppdateringar, både til mobiltelefonar, datamaskiner og fjernsynet, som jo er dei viktigaste media som vi har vore innom i desse tre kapitla. At Tven er mest utbreidd var eg i grunnen beredt på. Det er noko som eg såg føre meg eksisterte i kvar heim, for dette er noko den vaksne generasjonen meistrar. Derimot datamaskiner og mobiltelefonar er eg, av erfaring, ikkje så sikker på at alle vaksne meistrar i like stor grad. Dei har eit ynksje om å forstå dette, men det er ikkje alltid like enkelt å lære det. Det er i alle fall det nokon kan føle når dei har prøvd seg fram på datamaskinene. Men at samfunnet er i stadig endring når det gjeld media er ikkje noko stor overrasking. Det er noko vi som lever i dag har fått erfare. Og sidan det er ein så integrert del av kvardagen, føler eg at det ikkje er noko nytt for nokon at det heile tida er noko nytt på markedet.